Najstarsze ślady osadnictwa na terenie obecnego placu Nowy Targ sięgają końca XII w. Przypuszcza się, że było to związane z utworzeniem tzw. Nowego Miasta (1263 r.), które mogło stanowić konkurencję handlową dla obszaru Starego Miasta Wrocławia.

Na przestrzeni wieków na Nowym Targu handlowano niezliczoną liczbą towarów. Wokół powstawały budynki mieszkalne. Część z nich służyła okolicznym władcom jako rezydencje miejskie. Od 1534 r. plac był w całości pokryty brukiem. W 1732 r. na zlecenie Rady Miejskiej na środku placu stanęła barokowa fontanna. Przedstawiała ona postać Neptuna, którego mieszkańcy określali jako Gabeljürgen (Jurek z widłami).

W kolejnych stuleciach kamienice wokół placu ulegały licznym przebudowom. Do dziś ostał się neobarokowy budynek Urzędu Miasta wzniesiony w latach 1914-1918 (dawna siedziba Urzędu Nadprezydium Prowincji Śląskiej). Reszta kamienic uległa zniszczeniu w trakcie działań wojennych w 1945 r.

W 1909 r. przeniesiono handel z Nowego Targu do pobliskiej Hali Targowej. Podczas II wojny światowej pod powierzchnią placu zbudowano obszerny schron przeciwlotniczy. W okresie powojennym na placu stanął tzw. Szaber Plac. W latach 50. i 60. rozpoczęto wznoszenie budynków mieszkalnych, które istnieją do dziś.